Świat, w którym przyszło nam żyć, zachęca nas do korzystania z życia pełnymi garściami, tu i teraz. Jesteśmy zewsząd zachęcani do kupowania, testowania i kosztowania nowych smaków, przy jednoczesnym kulcie szczupłej i wysportowanej sylwetki, którą widzimy w mediach i na co drugim billboardzie w mieście. Te dwie tendencje nakazują nam korzystać z dostępnych dóbr, a zarazem pilnować się, ponieważ trzeba zachować kontrolę nad tym, co się robi. W efekcie stosujemy restrykcyjne diety, całkowicie rezygnujemy ze słodyczy czy zacięcie uprawiamy sport. Dopóki mieści się to w granicach rozsądku, nie stanowi dla nas zagrożenia, które może pojawić się w momencie, kiedy zaczynamy chorobliwie koncentrować się na jedzeniu, skupiając się prawie zupełnie tylko na tej jednej sferze.
Przyczyny zaburzeń odżywiania
Zaburzenia odżywiania w głównej mierze dotyczą młodych dziewcząt i kobiet. Oprócz szybkiego trybu życia i promowanego obrazu nierealistycznie szczupłego ciała, przyczyn zaburzeń należy doszukiwać się w podłożu psychicznym chorego. Najczęściej pacjent borykający się z tego rodzaju trudnościami ma zaburzony, negatywny obraz własnego ciała i nie akceptuje własnej osoby. Zaburzenia odżywiania mogą być również reakcją na brak miłości i ciepła, gdzie jedzenie staje się substytutem bliskości i zapełnia emocjonalną pustkę. Wreszcie przyczyną zaburzeń może być lęk przed zmianami związanymi z osiąganiem dojrzałości, a głodzeniem się pacjent pragnie zaprzeczyć tym zmianom i przejąć nad nimi kontrolę.
Rodzaje zaburzeń odżywiania
Zaburzenia odżywiania można podzielić na pierwotne i wtórne. Do tych pierwszych należą anoreksja i bulimia. Druga grupa skupia takie zaburzenia jak ortoreksja, bulimoreksja, bigoreksja, pregoreksja, drunkoreksja i ciągle rozwija się o nowe choroby. Spośród tych wszystkich zaburzeń najczęściej spotykamy pacjentów z anoreksją i bulimią. Anoreksja, inaczej jadłowstręt psychiczny, w głównej mierze dotyczy kobiet między 14. a 18. rokiem życia, których działania skupiają się na chorobliwym niedopuszczeniu do przybrania na wadze. Pacjent wciąż ogranicza ilość przyjmowanych posiłków, stosuje wyczerpujące treningi, przyjmuje preparaty przeczyszczające lub moczopędne i mimo coraz niższej wagi wciąż uważa się za grubego. Z kolei bulimia (żarłoczność psychiczna) polega na ścisłym kontrolowaniu masy ciała, przy okresowych napadach żarłoczności, nad którymi chory nie jest w stanie zapanować. Chcąc zniwelować ich skutki, wywołuje wymioty, stosuje środki przeczyszczające i ograniczające. Podobnie jak anoreksji – bulimii mogą towarzyszyć nerwica, depresja, zaburzenia osobowości.
