Adres: ul.Starowiślna 35/9, Kraków
Tel: 668 969 960 (pn-pt 10:30-18:30)
Adres: ul.Starowiślna 35/9, Kraków
Tel: 668 969 960 (pn-pt 10:30-18:30)
Rodzina to jeden z najistotniejszych czynników kształtujących samopoczucie psychiczne. Gdy wewnątrz kręgu rodzinnego dochodzi do eskalacji problemów, rozpoznanie dynamiki poszczególnych relacji może stanowić kamień milowy w dalszym procesie uzdrowienia. Tym zadaniem zajmuje się psychoterapia rodzinna – czyli forma terapii, w ramach której członkowie rodziny spotykają się i konfrontują swoje postawy.
Przewagą terapii rodzinnej jest możliwość zdefiniowania dynamiki poszczególnych relacji wewnątrz rodziny. Z tego też względu ta forma leczenia jest szczególnie polecana dla dzieci i młodzieży. Trudności, z którymi bowiem borykają się najmłodsi, często mają podłoże w interakcjach wewnątrz rodziny.
Często też kryzys dotykający jednego członka rodziny rzutuje na homeostazę reszty. W takim przypadku sesje psychoterapii rodzinnej mają potencjał do przywrócenia balansu całemu systemowi rodzinnemu.
Jednym z obszarów, w którym operują nasi specjaliści, jest terapia rodzinna. Kraków jest miejscem, w którym nietrudno o pomoc wyedukowanego specjalisty – jednak jeśli chcesz zapewnić sobie najwyższą jakość usług, zapraszamy do zapoznania się z naszą ofertą.
Na psychoterapię rodzinną można się zgłosić, kiedy relacje między członkami rodziny nie są zadowalające, a kłótnie i konflikty są na porządku dziennym. Poszczególne osoby mogą nie zauważać lub nie rozumieć wzajemnych potrzeb, nie czuć więzi ani bliskości między sobą, a także nie okazywać sobie wsparcia. Terapia jest zalecana również, kiedy rodzina boryka się z kryzysem po utracie jednego z jej członków, stracie pracy, separacją lub rozwodem rodziców albo zmianą otoczenia, na przykład w przypadku przeprowadzki. Takie sytuacje często mogą być zbyt trudne do samodzielnego przezwyciężenia, ponieważ każdy z członków przeżywa trudności w inny sposób i potrzebuje na to różną ilość czasu, czego rodzina może nie rozumieć.
Na psychoterapię rodzina często zgłasza się, kiedy jeden z rodziców ma problemy alkoholowe, hazardowe lub różnego rodzaju zaburzenia, które rzutują na pozostałych członków. Inną częstą sytuacją jest brak umiejętności i chęci porozumienia się nawzajem nawet w prostych sprawach, a także napięte relacje między rodzicami – ciągłe kłótnie między nimi mogą wywołać dysfunkcyjne zachowania również u dzieci. Na psychoterapię zapisują się też rodzice, których niepokój budzą stale pogarszające się oceny dziecka i jego izolacja od rówieśników, a także informacje ze szkoły o wagarach, złym zachowaniu i konfliktach z innymi. Częstym przypadkiem jest również trudna sytuacja spowodowana śmiercią bądź chorobą członka rodziny.
Spotkania prowadzone przez terapeutę rodzin zajmują zwykle od półtorej do dwóch godzin i odbywają się raz na dwa lub trzy tygodnie. Pożądanymi rezultatami rodzina może się cieszyć po odbyciu przynajmniej kilku sesji – jednak ze względu na zróżnicowaną naturę problemów, jakie terapeuta może napotkać, nie można ustalić sztywnych ram czasowych całego procesu.
Celem terapii rodzinnej jest określenie istoty problemu trawiącego cały system rodzinny i poprawa metod komunikacji, a w efekcie – odbudowa zdrowych więzi. Może to być również zbudowanie większej wrażliwości członków rodziny na wzajemne potrzeby, nauka mówienia o swoich problemach i słuchania, co druga osoba ma do powiedzenia. Duże znaczenie ma także lepsze rozumienie motywów danego zachowania.
Najbardziej pożądana jest sytuacja, w której podczas sesji biorą udział wszyscy członkowie rodziny. Psychoterapeuta rodzinny ma wtedy szansę poznać punkt widzenia każdego z nich, a dzięki temu uzyskać najpełniejszy obraz sytuacji. W ten sposób specjalista bez oceniania i bez stawania po żadnej ze stron może wypracować rozwiązanie, które spełni potrzeby każdego z członków. Aby odnieść pożądany skutek, terapia powinna odbywać się w ściśle określonych warunkach. Pochylmy się zatem nad czynnikami, które powinny cechować ten typ psychoterapii.
Specjalistą zajmującym się tym typem terapii jest psycholog rodzinny. Kraków, Warszawa bądź inne większe polskie miasta obfitują w terapeutów z całego wachlarza specjalizacji. Tak więc warto przemyśleć kwestię dobrania psychologa na miarę swoich potrzeb.
Terapeutę, który specjalizuje się w polu terapii rodzinnej, powinno cechować konkretne wykształcenie w tej dziedzinie. Szukając specjalisty, warto sprawdzić zakres jego doświadczenia. Preferowany okres stażu to minimum pięć lat, jednak im dłużej pracuje on z tą formą leczenia, tym lepiej.
Ten bardzo specyficzny typ terapii kojarzony jest przede wszystkim z podejściem systemowym, jednak nie jest do niego ograniczony. Spotkania rodzinne pozwalają na zastosowanie podejść:
W zależności od natury dynamiki relacji członków rodziny i specjalizacji terapeuty, terapia rodzinna może przynieść różne rezultaty. Dlatego przed wyborem specjalisty warto zastanowić się, które podejście okaże się dla Ciebie najkorzystniejsze.
Jednym z najważniejszych podziałów wewnątrz terapii rodzinnej jest ten rozróżniający terapię systemową od niesystemowej. Zrozumienie tego niuansu pomoże Ci dobrać terapeutę skrojonego na miarę Twoich potrzeb – tak, aby podejść do problemu trawiącego Twoją rodzinę w najbardziej efektywny sposób.
Podejście systemowe do terapii rodzinnej zakłada, że patologiczne zachowania pacjenta wynikają z wadliwej dynamiki wewnątrz komórki rodzinnej. Co więcej, pozostali członkowie rodziny mogą wspomagać negatywne wzorce, aby zachować homeostazę całej struktury. Podejście to kładzie nacisk na wagę relacji liniowych, czyli przykładowo żona – mąż, matka – córka i tym podobne.
Przykładem takiego schematu jest rodzina obarczona chorobą alkoholową ojca. W takim przypadku jego nałóg jest wspierany przez współuzależnionych członków rodziny, którzy mogą ukrywać problem przed osobami z zewnątrz.
Pracując według paradygmatu systemowego, terapeuta przeprowadza sesje z członkami rodziny. Zwykle jednak punktem wyjścia jest zaburzenie jednej osoby. Celem takiej terapii jest osiągnięcie potencjału samoregulacji interakcji między członkami rodziny. Tak więc głównym problemem, jaki można napotkać w trakcie procesu terapeutycznego, jest niechęć członków rodziny do zmiany statusu quo.
Z kolei podejście niesystemowe opiera się na założeniu, że mimo wpływu środowiska na kształtowanie się patologicznych zachowań, osoba zdiagnozowana niesie w sobie największy potencjał do przełamania dysfunkcjonalnego schematu. Terapia ta jest przeprowadzana ze wszystkimi członkami rodziny, choć ich udział jest wymagany zwykle tylko w poszczególnych etapach leczenia.
Bardzo istotnym w podejściu do terapii rodzinnej jest przekonanie wszystkich członków rodziny, że leczenie ma sens. Niechęć do podejścia do pomocy psychologicznej może negatywnie rzutować na rezultaty osiągane w gabinecie.
Ponadto, członkowie rodziny muszą być gotowi na otworzenie się zarówno przed terapeutą, jak i resztą biorących udział w sesjach. Bywa to o tyle problematyczne, że wielu ludzi czuje lęk przed odsłonięciem sekretów rodzinnych. Dlatego też bardzo istotne jest stworzenie odpowiedniej atmosfery w gabinecie – tak, aby osoby biorące udział w sesji czuły się pewnie i bezpiecznie.
Projekt i budowa strony: Pixel Paw