Choroba afektywna sezonowa bardzo często atakuje jesienią. O wiele lepiej znana jest pod nazwą depresji sezonowej. Tak, jak inne typy chorób afektywnych, ma tendencję do nawrotów. Występuje więc z reguły każdego roku wraz z nadejściem jesieni.
Objawy charakterystyczne dla choroby afektywnej sezonowej
Objawy choroby afektywnej sezonowej to:
- senność;
- lęk;
- zwiększony apetyt (szczególnie na słodycze), a co za tym idzie przybieranie na wadze;
- spadek nastroju;
- apatia;
- brak chęci do pracy i kontaktów z innymi ludźmi.
W przypadku bardzo silnych stanów depresyjnych mogą pojawić się również myśli (a czasem także próby) samobójcze.
Przyczyny choroby
Nie udało się poznać do końca przyczyn choroby afektywnej sezonowej. Prawdopodobnie jest ona skutkiem zmniejszonej wrażliwości siatkówki oka na światło oraz niedostatecznej ilości światła, które do niej dociera. Przyczyn choroby upatruje się także w zaburzeniach neuroendokrynologicznych. Pojawiają się również hipotezy, że choroba afektywna sezonowa rozwija się na skutek zaburzeń rytmu snu i czuwania.
Kto najczęściej choruje?
Na chorobą afektywną sezonową najczęściej chorują osoby młode pomiędzy 20. a 30. rokiem życia. Na depresję sezonową niemal czterokrotnie częściej zapadają kobiety niż mężczyźni. Na początku jesieni objawy choroby nasilają się i utrzymują jeszcze przez zimę. Kiedy dni stają się coraz dłuższe, kiedy jest więcej słonecznych dni, objawy choroby zazwyczaj ustępują.
Metody leczenia
Zwykłe leki stosowane przeciwko depresji w przypadku tego schorzenia nie są skuteczne. Dobre efekty przynosi za to fototerapia. W zależności od stopnia zaawansowania choroby zabiegi mogą przynieść ulgę już po siedmiu dniach. Czasem jednak trwają one o wiele dłużej. Leczenie farmakologiczne czy fototerapię wspierają oczywiście sesje terapeutyczne. Metoda leczenia jest zawsze dobierana indywidualnie.
W leczeniu ważną rolę odgrywa także dieta bogata w produkty zawierające tryptofan. Zalicza się do nich między innymi mleko, mięso z indyka, banany, żółte sery.
